-
1 w imieniu prawa
и́менем зако́на -
2 prawo
сущ.• власть• закон• компетентность• правильность• право• правота• справедливость* * *praw|o%1 ☼ 1. право;\prawo karne юр. уголовное право; \prawo majątkowe юр. вещное право; \prawo jazdy водительские права;
mieć \prawo do czegoś иметь право на что-л.;pozbawić praw лишить прав, поразить в правах;jakim \prawoem? по какому праву?;
2. закон ♂;\prawoa natury законы природы; \prawo ciążenia powszechnego физ. закон всемирного тяготения; ● litera \prawoa буква закона; złamać \prawo нарушить (попрать) закон;
wyjąć kogoś spod \prawoа объявить кого-л. вне закона;w imieniu \prawoa именем закона+2. zasada
w \prawo вправо, направоna \prawo направо; справа;
* * *I с1) пра́воprawo karne — юр. уголо́вное пра́во
prawo majątkowe — юр. ве́щное пра́во
prawo jazdy — води́тельские права́
mieć prawo do czegoś — име́ть пра́во на что́-л.
pozbawić praw — лиши́ть прав, порази́ть в права́х
jakim prawem? — по како́му пра́ву?
2) зако́н mprawa natury — зако́ны приро́ды
prawo ciążenia powszechnego — физ. зако́н всеми́рного тяготе́ния
•- złamać prawo
- wyjąć kogoś spod prawa
- w imieniu prawaSyn:zasada 2)II- na prawo- w prawo
См. также в других словарях:
prawo — I n III, Ms. prawowie; lm D. praw 1. zwykle blm «ogół przepisów, norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej społeczności, określających zasady ich postępowania lub zawierających zakazy, których naruszenie zagrożone jest karą;… … Słownik języka polskiego
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
osoba — ż IV, CMs. osobabie; lm D. osób 1. «jednostka ludzka, człowiek, postać» Osoba starsza, młoda, w średnim wieku. Odzież dla osób tęższych. Osoby nie upoważnione. Obca, znajoma osoba. Przemądrzała, niesympatyczna osoba. W dali zamajaczyła jakaś… … Słownik języka polskiego
prywatny — prywatnyni «dotyczący kogoś osobiście, czyichś spraw osobistych, stanowiący czyjąś osobistą własność; nie związany z żadną instytucją itp.; osobisty, niepaństwowy, nieurzędowy» Życie prywatne. Własność prywatna. Prywatne przedsiębiorstwo.… … Słownik języka polskiego
dezawuować — ndk IV, dezawuowaćwuuję, dezawuowaćwuujesz, dezawuowaćwuuj, dezawuowaćował, dezawuowaćowany «nie uznawać czyjegoś prawa do jakichś działań, do występowania w czyimś imieniu; cofać aprobatę, kwestionować upoważnienie» Dezawuować czyjeś publiczne… … Słownik języka polskiego
osoba prawna — {{/stl 13}}{{stl 7}} instytucja posiadająca majątek oraz prawa i obowiązki, które może nabywać albo zbywać we własnym imieniu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Osobami prawnymi są Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
